Burgemeester reageert op open brief N-VA.....

Boom, 18 juni 2012

Betreft: uw open brief d.d. 12.06.2012

Mevrouw de Voorzitter,

Ik nam nota van uw bezorgdheden en commentaren. 
 
De fenomenen die u beschrijft maken spijtig genoeg deel uit van het huidige
maatschappijbeeld. Getuige hiervan de dagelijkse berichten in kranten en weekbladen waarbij
de lezer verslag krijgt over feiten van ongeoorloofd en zinloos geweld dat vrijwel in alle
centrumsteden aan de orde is, algemeen verbreid is en uitdijt naar regiohoofdplaatsen zoals
Boom er één is. Onze uitstekende ligging vlakbij A12 en E19 zal ons daarbij zeker niet helpen.

Ik betreur deze toestanden uiteraard evenzeer. Haar vrijwel uitsluitend toedichten aan onze
gemeente lijkt mij echter buiten verhouding.

Dat in een kleinere leefgemeenschap als de onze elk feit ophef maakt en bij herhaling
gevoelens van onveiligheid oproept, begrijp ik volkomen. Overlast is een fenomeen dat in ons
zonaal veiligheidsplan al langer prioriteit heeft.

De lokale politie heeft dan ook uitdrukkelijk aandacht voor overlastplaatsen, waaronder de
omgeving van de Grote Markt en het handelscentrum waarbij we alles doen wat ons wettelijk
mogelijk is om deze strijd aan te gaan. Onze tijdsinvesteringen zijn tastbaar. Uiteraard kunnen
wij -de zonewerking indachtig- niet alle capaciteit exclusief voor Boom opeisen. Daarom
trachten we de verscherpte aandacht doelmatig tijdens mogelijke risico-uren in te zetten.

Sinds begin april 2012 wordt alle overblijvende politiecapaciteit geïnvesteerd in Boom.
Gecoördineerde acties met dagelijks identiteitscontroles tijdens schoolvakanties, regelmatig
persoonlijk contact door het verkeers- en overlastteam met lokale handelaars, voetpatrouilles
in het handelscentrum vertrekkende vanuit een politievoertuig gestationeerd op de Grote
Markt, soms met de mobilhome uitgerust met camera. Vanaf juli houdt onze politiezone
patrouilles met een anoniem voertuig, dan wel met twee interventiewagens uitgerust met
nummerplaatherkenning.

De jongste weken ging ik persoonlijk samen met de korpschef de hangjongeren
opzoeken op hun vertoefplaatsen, in en om het centrum. We wezen de jongeren op de
gevolgen van hun mogelijks storend gedrag. We lazen hen de regels van het huis, onze
definitie van overlast op openbaar domein, de sancties, de GAS-regelgeving. We deden dit op
de meest uiteenlopende uren, in namiddag en avond, zelfs na 22u.

De lokale politie doet trouwens uitstekend werk, onze preventiedienst werkt via gerichte
sensibiliseringsacties, onze straathoekwerker begeleidt probleemjongeren en zoekt met hen
naar een zinvolle tijdsbesteding. Buurtsport- en breakdanceprojecten viseren jongeren die
voorheen doelloos op straat rondhingen.

Dat onze inspanningen de aandachtige burger niet onbetuigd laten, werd bewezen tijdens één
van onze periodieke informatie- en overlegvergaderingen met de lokale middenstand
rond veiligheidsaspecten. Een bevoorrechte getuige, die zelf zaakvoerder is op de Grote
Markt, feliciteerde de korpschef en mezelf vorige week nog bij de tastbare en verbeterde
aanwezigheid van politie in het handelscentrum. Misschien toch een lichtpuntje?
We werken er in elk geval verder aan, want "samen werken aan veiligheid" is onze
doelstelling.

Daarom ook dat ik uw medewerker (ten tweede male) aanraadde om bij ontoelaatbare feiten
de lokale politie in te schakelen en niet eigen verhaal te gaan zoeken, zoals recent
(opnieuw) gebeurde. Dat neemt niet weg dat ik de feiten, waarvan de familie Sanchez
slachtoffer werd, in de eerste plaats blijf afkeuren en ze als ontoelaatbaar bestempel. Ze
vereisen inderdaad een strenge aanpak, niet alleen van de politie, maar vooral ook van justitie
waarvan verwacht mag worden dat zij het vervolgingsbeleid aansturen, passende
onderzoeksdaden instellen en de strafuitvoering bepalen. Hier durft het menigmaal mislopen
wanneer ook u ongetwijfeld in de krant leest, dat vandaag straffen beneden de drie jaar
zonder gevolg blijven. De strafuitvoering is niet de verantwoordelijkheid van mijn ambt,
maar deze spijtige realiteit voedt wel het gevoel dat bij uzelf overheerst.

Ten slotte geef ik nog mee dat wij ook aandacht hebben voor andere soorten van geweld.
Ik noem er een: het intrafamiliaal geweld, dat zich niet afspeelt in de publieke ruimte, maar
binnen de geborgenheid van de muren van een private woning. Het gaat hier om onveiligheid
in gezinssituaties. Het krijgt geen of te weinig aandacht omdat dit nu eenmaal minder
mediageniek is. Voor mij is ook dit soort van geweld ontoelaatbaar. Elke vorm van geweld is
dat mijns inziens.

Wat me doet besluiten dat veiligheidsbeleid een integraal beleid is, waar elke dag opnieuw
de vinger aan de pols moet gehouden worden en waar elk fenomeen evenveel aandacht
verdient. Het verhaal zal slechts succesvol worden ervaren, wanneer alle betrokken actoren
van veldwerkers en vaststellers tot strafuitvoering, van eenzelfde aanpak getuigen.

Ik vind het spijtig dat u als nieuwe aandienende fractie in de toekomstige gemeenteraad kiest
voor de korte termijn, waarbij angst en schrik uw drijfveren zijn naar de publieke opinie toe.
Het is misschien datgene waar we het meest schrik moeten van hebben, met name om altijd
en overal schrik te hebben.

Ik had ook gehoopt dat u als nieuwe en ambitieuze fractie er andere communicatievormen zou
op nahouden dan de partij waar u blijkbaar veel van uw mosterd haalde. De stijl van het huis
is - ik geef ze u meteen mee - er een van open dialoog, waarbij alle goede ideeën en
suggesties om tot een beter Boom te komen het onderzoeken waard zijn, uit welke hoek ze
ook mogen komen. In dat opzicht vind ik het een gemiste kans dat ik eerst via de media moest
vernernen, dat er een open brief van uw hand aan mij persoonlijk gericht was, nog vooraleer ik
deze brief zelf te zien kreeg. Mag ik dit als een beginnersfout beschouwen en niettemin in de
toekomst op een constructieve samenwerking hopen?

Waarmee ik zeker niet de aandacht van uw boodschap probeer af te wenden. Ik durf immers
te hopen dat de genomen maatregelen waarvan de eerste tekenen merkbaar worden een
verdere bijdrage mogen leveren tot het betere gevoel van menige Bomenaar.

Want dat is ten slotte, heb ik begrepen, ons beider bekommernis. Ik nodig u dan ook uit om
daar - samen met of tegen ons - werk van te maken in de nabije toekomst.

Met de meeste hoogachting

Patrick MARNEF

Burgemeester